Επιστροφή στο "άλλο" σπίτι.

"Me llaman el desaparecido

que cuando llega ya se ha ido

volando vengo, volando voy

deprisa deprisa a rumbo perdido

(...)

yo llevo en el cuerpo un dolor

que no me deja respirar

llevo en el cuerpo una condena

que siempre me echa a caminar..."

Επιστροφή στο "άλλο" σπίτι.
Πρώτες ώρες στο "εδώ", μπερδεμένες και μελαγχολικές.
Ακόμα δεν έχω καταλάβει πού είμαι,
ονειρεύομαι γκρίζους αθηναϊκούς δρόμους,
αυτούς που εγώ πάντα τους βλέπω φωτεινούς
και οικείους.
Αυτούς που περπατώ με μεγάλες δρασκελιές για να πάω να βρω τους φίλους μου,
αυτούς που με γυρνάνε στα παλιά,
τότε που το "εκεί" ήταν καθημερινότητα και όχι διακοπές.
Τα ρούχα στη βαλίτσα μυρίζουν σπίτι και θαλπωρή,
αυτή που μαθαίνεις να εκτιμάς μόνο όταν ξέρεις ότι πλέον θα τη ζείς σε δόσεις
μικρές
που ποτέ δε θα αρκούν.
Κουράστηκα από τους κόμπους και το ταλάντευμα
κι ας ξέρω ότι στην άκρη τους
κρύβεται μια επιλογή.
Η επιλογή κουβαλά κι αυτή
το δικό της πόνο.
Μαθαίνεις να ζεις μ' αυτόν
αλλά σήμερα
σήμερα νιώθω πολύ κουρασμένη
μου λείπει το "εκεί" μου
αυτό είναι που λένε
το άλγος του νόστου.



...

Μαρία,

03.05.2011

...