Τελευταία μέρα του χρόνου...

Τελευταία μέρα του χρόνου κι η πόλη έστησε ένα μαγικό σκηνικό για να τον αποχαιρετήσει: νιφάδες χιονιού πέφτουν από τον ουρανό χορεύοντας.

Ο αποχαιρετισμός έχει ξεκινήσει από χθες. Στο σπίτι της Κ., δίπλα στο δέντρο... "Κορίτσια, το 2015 έφτασε στο τέλος του. Τελικά τι πρόσημο βάζετε;". Φέρνω στο μυαλό μου για ένα δευτερόλεπτο τους τελευταίους μήνες. Μετά σκέφτομαι ότι δεν αξίζει για λίγους μήνες δυσκολίας να χαλάσει το πρόσημο μιας ολόκληρης χρονιάς. Το 2015 ήταν μια γεμάτη χρονιά: είχε όμορφες στιγμές, πολλά ταξίδια, όνειρα, ιδέες, αναμνήσεις με φίλους, με τους δικούς μου ανθρώπους, είχε αγάπη, πολλή αγάπη. Μας φέρθηκε καλά, και τα όποια προβλήματα μας έφερε ήταν ανθρώπινα και ξεπερνιόνταν. Μας έχει καλά και μας βρίσκει όλους μαζί. "Θετικό πρόσημο", λέω. 

Το ίδιο βράδυ σε ένα άλλο, εξίσου ζεστό σπίτι, πίνω με καλούς φίλους το τελευταίο κρασί της χρονιάς δίπλα στο τζάκι. Σκέφτομαι ότι και πέρυσι είχαμε μαζευτεί ίδια μέρα, στο ίδιο σπίτι. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, πάλι όλοι μαζί.

Σήμερα ξύπνησα νωρίς. Ήθελα να τελειώσω όλες τις δουλειές για να κατέβω στο κέντρο για την τελευταία βόλτα. Από τότε που θυμάμαι τον ενήλικο εαυτό μου (ίσως και νωρίτερα) κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς κατεβαίνω στο κέντρο της Αθήνας: χαζεύω στα βιβλιοπωλείο, παίρνω τα τελευταία δώρα, και πίνω τον τελευταίο καφέ της χρονιάς. Φέτος πίνω τον τελευταίο-τελευταίο καφέ της χρονιάς με τον Κ., έναν πολύ καλό φίλο που έχω να τον δω ακριβώς έναν χρόνο. Έχουμε δώσει ραντεβού στην Πρωτοπορία, το αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο, τον βλέπω από μακριά ενώ περιμένω στο ταμείο, με βλέπει κι εκείνος, έρχεται με αγκαλιάζει και μου λέει: "Σε βλέπω πιο όμορφη από ποτέ". Του χαμογελώ. Μου έλειψε. Σε ένα γωνιακό καφέ της Πλατείας Εξαρχείων που πάντα θα μου θυμίζει τα φοιτητικά μου χρόνια, καθόμαστε και ξεκινάμε την κουβέντα. Έχουμε τόσα πολλά να πούμε! Τον ρωτάω για τη ζωή του στην Αντίς Αμπέμπα, στην Αφρική, όπου ζει τα τελευταία δύο χρόνια. Με ρωτάει για τη ζωή στη Βαρκελώνη. Μετά τα νέα και τα σχέδια για το μέλλον, η κουβέντα ξεφεύγει και πάει σε άλλα μονοπάτια, πιο φιλοσοφικά... Μιλάμε για τη ζωή, τις σχέσεις, τον έρωτα. Πάντα μου αρέσουν οι συζητήσεις με τον Κ. Μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται, που βλέπει τα πράγματα, μ'αρέσει η μποέμ ζωή του. Του λέω ότι τον θαυμάζω και ότι είμαι περήφανη που είναι φίλος μου. Πιστεύει ότι τον πειράζω και γελάει, αλλά εγώ το εννοώ. Ενώ καθόμαστε γυρίζω και κοιτάω έξω από τη μεγάλη τζαμαρία: οι νιφάδες πέφτουν τώρα πιο δυνατές. Κοιτάω αυτήν τη γωνία Αραχώβης και Θεμιστοκλέους, το παλιό ΒΟΞ, τον πεζόδρομο που βγάζει στην Ίντριγκά, τις πορτοκαλιές... Νιώθω χαρούμενη γι αυτήν την μικρή στιγμή. 

Βγαίνοντας στο δρόμο αποχαιρετιόμαστε με τον Κ. με μια ζεστή αγκαλιά και ευχές για το νέο έτος. Μακάρι να ξαναβρεθούμε σύντομα, εδώ ή σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Δένω πιο ζεστά το κασκόλ μου και παίρνω τον δρόμο της επιστροφής. Οι νιφάδες δεν σταματούν να πέφτουν, έχει αρχίσει να σουρουπώνει. Ανάβουν σιγά-σιγά τα φώτα της πόλης. Ανεβαίνω τη Σόλωνος και πάω προς την Ασκληπιού. Κάνω μια γρήγορη στάση για (ένα ακόμα) βιβλίο που θα μου κάνω δώρο. Αποφασίζω να γυρίσω σπίτι με το τρόλεϊ για να χαζέψω τους δρόμους λίγο ακόμα... Περιμένοντας στην Ακαδημίας μένω να κοιτάζω τον δρόμο: το χιόνι που πέφτει, τα λαμπιόνια που ανάβουν, το γκριζομώβ χρώμα του σούρουπου, τους ανθρώπους με τα χοντρά παλτό που περπατούν κρατώντας τσάντες με τα τελευταία ψώνια... Και ξαφνικά σβήνουν για μένα οι ήχοι της πόλης και νιώθω πως αυτήν την σκηνή τη ντύνει μία μουσική, μια μελωδία... Την ακούω... Ένα μαγικό σκηνικό για την τελευταία μέρα του χρόνου.

Έφτασε το τρόλεϊ. Ανεβαίνω και βρίσκω μια θέση να καθίσω. Στο δρόμο απολαμβάνω κάθε δευτερόλεπτο της διαδρομής. Αιχμαλωτίζω κάθε στιγμή, κάθε εικόνα. Με ένα παράλληλο τρόπο, από τα μάτια μου περνούν ταυτόχρονα οι διάφορες σκηνές που έζησα το 2015. Στα τζάμια του τρόλεϊ προβάλλονται στιγμές από τον χρόνο που φεύγει. Όπως στις ταινίες ...

Κατεβαίνω στη στάση μου και είμαι σίγουρη ότι στο πρόσωπό μου είναι ζωγραφισμένο ένα χαμόγελο. Ναι, το 2015 έχει θετικό πρόσημο!

Φωτογραφία μέσα από την τζαμαρία. Ο τελευταίος καφές του 2015, 

Floral, Πλατεία Εξαρχείων.

Μ.

31.12.2015

Αθήνα