"Επειδή είναι δύσκολο ν' αγαπάς..."

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει 
μέρα με τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή 
δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ' αγάπησα και σ' αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη
κουράστηκε ίσως σαν κάθετί που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας, 
δε θα πει πως δεν έχουμε 
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας 
σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ, 
αν αλλάζαμε θα 'μαστε πάλι
δυο άγνωστοι και θ'αρχίζαμε 
από το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση, 
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη και έλξη και δέρμα ζεστό.

Επειδή είναι δύσκολο ν' αγαπάς
και δυσκολότερο ν' αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά 
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να 'ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις, 
ή και όλα μαζί στην ανάγκη, 
δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ
να γίνω κάτι απ' αυτά ή και όλα μαζί, 
και αν είναι να περάσω 
μια ζωή στη σκλαβιά -έτσι κι αλλιώς-
ας, είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης. 

Μιχάλης Γκανάς, "Προσωπικό" [Γυάλινα Γιάννενα, 1989]

----------------------------------------------------

(επειδή είναι δύσκολο ν'αγαπάς

 τι ποίημα κι αυτό

 τα λέει όλα

 όλα όσα σκέφτομαι, 

 όσα νιώθω, 

 όσα φοβάμαι, 

 όσα με πνίγουν, 

 όσα με κρατάνε

 δεν ξέρω αν θα άντεχα 

 να φτάσω κι εγώ 

 στην ίδια αποδοχή

 "σκλάβος της αγάπης"

 της αγάπης μεν, 

 αλλά και πάλι

 "σκλάβος"

 γιατί άλλοτε είμαι άνθρωπος

 κι άλλοτε πουλί

 και τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου

 είναι πολύ μεγάλα

 κι εγώ ακόμα τόσο μικρή

 τόσο νέα

 κι αυτά που ακόμα 

 δεν έχω νιώσει

 είναι τόσα πολλά

 είμαι πουλί

 θέλω να πετάξω

 φοβάμαι όμως

 γιατί η αγάπη

 αν και κάπως κουρασμένη

 είναι εδώ

 η αγάπη μας είναι εδώ

 τόσα χρόνια

 κι όμως

 είναι πάντα εδώ

 κι αυτό κάτι σημαίνει

 σημαίνει

 πως έχουμε κι εμείς ακόμα

 τη δική μας μοίρα )

Μ.

18.02.2017

Βαρκελώνη